NC Chapter Twenty
Pairing ; Takao Kazunari x Kuroko Tetsuya x Miyaji Kiyoshi
เฮือก !
ผมสะดุ้งเฮือก เมื่อเขากระชากกางเกงของผมหลุดออกไป ตามด้วยถอดปราการด่านสุดท้ายออก เผยให้เห็นส่วนอ่อนไหวของผมที่ตั้งชันและมีหยาดน้ำอยู่ตรงส่วนปลายเพราะฤทธิ์ยา ผมพยายามหนีบขาไม่ให้เขามองเห็น เพราะสายตาของเขามันดูหื่นกระหายและต้องการมาก แต่มือหนาก็กระชากขาของผมให้อ้าออก เผยให้เห็นแก่นกายของผมที่มีน้ำปริ่มอยู่ตรงส่วนปลายเหมือนรอได้รับการปลดปล่อย
“อ๊า …” ผมหลุดเสียงครางหวานออกมา เมื่อนิ้วเรียวสะกิดเข้าไปที่ส่วนปลาย แค่นิ้วสะกิด มันก็สั่นระริกขนาดนี้แล้วเหรอ ? ฤทธิ์ของยามันรุนแรงขนาดนี้เลยเหรอ
“ต้องการให้ฉันช่วยรึเปล่า หืม ?”
“ไม่ …”
“งั้นก็ดี ปากแข็งดีนัก ฉันจะทำให้นายหลุดปากร้องขอฉันให้ได้เลย !!!” พูดจบ ร่างสูงก็แสยะยิ้มร้ายกาจ และก้มลงเล่นกับยอดอกทั้งสองข้างของผมที่แข็งสู้ลิ้นของเขาทันที ผมกัดริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นเสียงร้อง แต่มันก็ไม่อาจต่อสู้กับแรงอารมณ์ที่พุ่งสูงได้เลย
“อ๊า … อะ … พอ …”
“หึหึ”
“ไม่ … อย่า … อา …” ผมห้ามไปด้วย ร้องครางไปด้วย เพราะนิ้วเรียวบีบขยี้ยอดอกของผมอย่างแรงจนขึ้นสีแดงก่ำ มืออีกข้างก็แกล้งลากผ่านส่วนอ่อนไหวที่สั่นระริกรอการปลดปล่อย ร่างกายของผมบิดเร้าอย่างทรมานเพราะความต้องการที่มากขึ้นทุกที … ทุกที …
“ช่วย …”
“หืม ?” เขาละริมฝีปากออกมาจากยอดอกของผม มือก็หยุดลากผ่านกระตุ้นอารมณ์ของผม และหันมามองผมด้วยรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ที่มุมปาก
“ช่วยผมที …” ผมร้องขอเขาทั้งน้ำตา ใบหน้าก็เบือนหนีแววตาเจ้าเล่ห์แสนร้ายกาจคู่นั้น มือกำเข้าหากันแน่นจนเล็บจิกเข้าไปในเนื้อ ผมรับรู้ว่าเลือดกำลังไหล แต่มันกลับไม่ได้รู้สึกเจ็บปวดเลยสักนิด
ความรู้สึกเจ็บปวดทางกาย มันสู้ความรู้สึกเจ็บปวดทางใจไม่ได้หรอก …
“ก็แค่นั้นแหละ พูดไม่เห็นยากเลย จริงมั้ย ?” ร่างสูงแสยะยิ้มมองผม ก่อนจะก้มหน้าลงที่หว่างขา มือหนาดันขาผมออกกว้างเพื่อให้แก่นกายลอยเด่น ก่อนจะก้มลงใช้ริมฝีปากครอบครองแก่นกายของผม
“อ๊า !!!” ผมกรีดร้องออกมาดังลั่น เมื่อลิ้นหนาไล้เลียแก่นกายของผม เขาดูดส่วนปลายยอดที่มีน้ำปริ่มออกมา มือก็ช่วยรูดขึ้นรูดลงจนผมเสียวสะท้าน มือของผมกำผ้าปูที่นอนแน่น หลับตาลงแน่นไม่อยากรับรู้สิ่งใด ก่อนจะรู้สึกเหมือนไปถึงสรวงสวรรค์ เมื่อได้รับการปลดปล่อย ผมลืมตาขึ้นมองทาคาโอะคุงที่ยิ้มอย่างพึงพอใจ แถมยังกลืนน้ำรักของผมเข้าไปอีกต่างหาก !
“ดูท่าทางสนุกกันดีนะ”
!!!!!
ผมสะดุ้งเฮือก หันไปมองตามทิศทางของเสียงก็พบร่างสูงของใครอีกคนยืนพิงขอบประตูอยู่ และนั่นทำให้ผมรู้ว่าทาคาโอะคุงไม่ได้ล็อคประตู !!! เขาลืมหรือว่าเขาตั้งใจ ?
“รุ่นพี่อยากมาร่วมด้วยมั้ยล่ะครับ ?” วะว่าไงนะ …
“เอาสิ ! ท่าทางน่าสนุกดีนี่”
“งั้นก็มาสิครับ” ผมตาลีตาเหลือก จะถอยหนีก็ไม่ได้ เพราะทาคาโอะคุงคร่อมทับร่างของผมอยู่ แต่มิยาจิซังไม่สนใจผมไม่ใช่เหรอ ? ตอนนั้นที่เจอกัน เขาไม่มีทีท่าจะสนใจผมด้วยซ้ำ และผมคิดว่าเขาคงไม่ได้ร่วมเล่นเกมส์บ้าๆของพวกคนสารเลวพวกนี้แน่ แต่ทำไม …
“ฉันไม่สนใจนาย ไม่สนใจเกมส์บ้าๆของเจ้าพวกนี้ด้วย แต่ฉันกำลังต้องการที่ปลดปล่อย เพราะเสียงครางของนายมันดังลงไปถึงด้านล่าง และมันไปปลุกอารมณ์ดิบในร่างกายของฉัน” เหมือนเขาจะรู้ว่าผมคิดอะไร เขาถึงได้อธิบายออกมายาวเหยียด ตบท้ายด้วยรอยยิ้มแสยะที่ดูร้ายกาจ
สรุปก็คือ … ผมเป็นเพียงที่ระบายของเขาสินะ ?
“ถ้าอยากมากนัก คุณก็ไปหาผู้หญิงของคุณสิครับ”
“ไม่ล่ะ ฉันต้องการปลดปล่อยเดี๋ยวนี้ และนายก็ต้องมารองรับอารมณ์ของฉันด้วย !!!” ผมเม้มริมฝีปากแน่น หากแต่ยังไม่ทันพูดอะไร ทาคาโอะคุงที่เงียบไปนานก็อาศัยทีเผลอ สอดแทรกนิ้วเรียวยาวเข้ามาทีเดียว จนผมครางดังลั่น
“อ๊า !!!” ผมเลิกสนใจมิยาจิซัง เอื้อมมือไปจับแขนทาคาโอะคุงและจิกเล็บลงไปเพื่อระบายความเสียวซ่านที่เกิดขึ้น
“อื้อ !” ผมร้องครางอู้อี้ในลำคอ เพราะมิยาจิซังคว้าคอผมไปประกบจูบอย่างแรง ลิ้นร้อนสอดแทรกเข้ามาในโพรงปากของผม กวาดต้อนลิ้นของผมจนพอใจ เขาถึงได้ละริมฝีปากออกไป และก้มลงสร้างรอยที่หน้าท้องของผมแทน เพราะลำคอของผมเต็มไปด้วยรอยของทาคาโอะคุง
“แฮ่ก … อา …” ผมปล่อยมือจากแขนของทาคาโอะคุงและกำหมอนเอาไว้แน่นแทน นิ้วเรียวยาวยังคงกระแทกเข้าออก จนผมเกือบจะถึงจุดสุดยอด แต่เขาก็ถอนนิ้วออกไปก่อน ทำให้อารมณ์ของผมค้างและร่างกายของผมก็บิดไปมาอย่างทรมาน
มันเป็นเพราะฤทธิ์ของยา ไม่ใช่เพราะความต้องการของผม !
สวบ !
“อ๊า !!!” ผมกรีดร้องออกมาดังลั่นด้วยความเจ็บแสบที่ช่องทางด้านหลัง เขากระแทกเข้ามาทีเดียวมิดด้ามแบบไม่ปราณีและไม่คิดจะอ่อนโยนเลยสักนิด
“เบาๆ เดี๋ยวหมอนี่ก็สลบไปก่อนหรอก”
“รู้แล้วล่ะคร้าบ ~ ไม่ต้องห่วงหรอก รุ่นพี่ได้ต่อผมแน่นอน”
“อ๊า … เบา … เบาหน่อยครับ … อา …” ผมร้องขอให้ทาคาโอะคุงเบาหน่อย แต่เขากลับกระแทกเข้าออกแบบไม่ออมแรงเลยสักนิด ผมทำได้แค่ร้องครวญครางและระบายความเสียวซ่านลงกับผ้าปูที่นอนและหมอนเท่านั้น
“เสียงครางแม่งหวานชะมัด” มิยาจิซังพูดสบถออกมา ผมเห็นเขาขบกรามแน่น ก่อนจะเคลื่อนตัวมาอยู่ที่ด้านบนของผม
“มิยาจิซัง …”
“ทำให้หน่อย”
“วะว่าไงนะครับ ?!” ถึงจะเคยทำให้หลายคนแล้ว แต่มันก็ยังไม่ชินอยู่ดี เขาจะให้ผมช่วยให้เขาปลดปล่อยด้วยปากของผม แถมขนาดก็ไม่ใช่น้อยๆ
“ฉันรู้ว่านายทำมาหลายคนแล้ว แค่นี้ไม่เห็นต้องตกใจ” ผมเม้มริมฝีปากแน่น เขากำลังด่าผมทางอ้อมว่า ‘ร่าน’ ใช่มั้ย ? เหมือนที่คนอื่นๆเคยด่าผมเอาไว้แบบนี้
ผมหลับตาลงแน่น ก่อนจะอ้าปากและครอบครองแก่นกายที่ขยายใหญ่ของมิยาจิซังเอาไว้ ลิ้นเล็กไล้เลียแก่นกายของชายร่างสูงเหมือนที่ทำให้คนอื่นๆ นึกภาพว่ามันคือไอติม
“อา … ซี้ด … ดี … แบบนั้นแหละดี …” ผมรู้สึกว่ามือหนาเอื้อมมาจับที่หัวของผม
“อุก !” ผมเกือบสำลัก เมื่อเขากระแทกแก่นกายเข้ามาอย่างแรง จนความยาวของมันทิ่มเข้าที่คอหอยของผม แต่ผมก็หยุดทำไม่ได้ เพราะเขากดหัวผมอยู่
“อา … จะไป …” พูดแค่นั้น น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยเข้ามาในปากของผม ผมทำท่าจะคายมันออก แต่เขาก็บีบปากผมเอาไว้แน่น ทำให้ผมต้องกลืนกินมันลงไปอย่างช่วยไม่ได้
“จะเสร็จยัง ทาคาโอะ” เขาหันไปถามทาคาโอะคุงที่ยังกระแทกกระทั้นต่อไป ส่วนผมก็ได้แต่นอนกำผ้าปูที่นอนแน่น ถึงจะรังเกียจ แต่อีกใจกลับรู้สึกดี มันเป็นเพราะฤทธิ์ยา !
ความทรมานมันยังไม่จางหายไป …
“อา … ใกล้แล้ว … ครับ …”
“อ๊า … ทา … คาโอะ … คุง”
“พร้อมกันนะ … เท็ตจัง”
“อ๊า !!!” ผมร้องครางสุดเสียง พร้อมๆกันกับที่ทาคาโอะคุงกระแทกครั้งสุดท้าย เราสองคนปลดปลอยออกมาพร้อมๆกัน ร่างสูงถอนแก่นกายออกไป แต่ผมยังไม่ทันได้พักหายใจหายคอดี มิยาจิซังก็จับผมนอนในท่าตะแคง และกระแทกเข้ามาอย่างแรง จนผมสะดุ้งเฮือกและครางลั่นห้อง
“อ๊า !!!”
“ชิบ … ทำไมยังแน่นอยู่อีกวะ …”
“อ๊า … ช้า … ช้าหน่อยครับ !” ผมเอื้อมมือไปจับแขนเขาและบอกให้เขาช้าลงหน่อย แต่เขาก็ไม่ฟังผม แถมยังกระแทกเข้ามารัวเร็วกว่าเดิม จนผมบิดกายเร่าด้วยความเสียวซ่าน ปากก็ร้องครางไม่เป็นภาษา เพราะนอกจากมิยาจิซังจะกระแทกเข้าออกด้านหลังแล้ว ทาคาโอะคุงยังช่วยด้วยการใช้มือรูดแก่นกายของผมขึ้นลงๆอีกด้วย !
“อา … อะ … อ๊า …”
“ซี้ด … รัดแน่นมาก …”
“อ๊า … มิยาจิ … ซัง …”
“ไปพร้อมกัน …”
“อ๊า !!!” เขากระแทกเข้าออกเร็วๆอีกสองสามครั้งก็ปลดปล่อย พร้อมๆกันกับผมที่ปลดปล่อยออกมาเปรอะเปื้อนเต็มผ้าปูที่นอน แต่เพราะฤทธิ์ของยายังไม่หมด แก่นกายที่สงบลงไปแล้วกลับตั้งชันขึ้นมาอีก ทั้งสองคนมองหน้าผม ก่อนจะหันไปมองหน้ากันและกระตุกยิ้มร้ายกาจ
พรึ่บ !
“อ๊ะ ! ทาคาโอะคุง …”
“ฉันไม่มีแรงแล้ว นายก็ทำเองเลยแลวกันนะ เท็ตจัง” เขายกยิ้มมุมปาก ตอนนี้ผมกำลังนั่งอยู่บนร่างของเขาที่พลิกร่างผมให้ทับร่างเขา แถมเขายังนอนพิงอยู่กับหัวเตียงและรอให้ผมทำเองทั้งหมด ผมเม้มริมฝีปากแน่น ความทรมานยังไม่หมดไป สุดท้ายผมก็ทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากค่อยๆกดตัวลงมานั่งทับแก่นกายของเขาช้าๆ และออกแรงยกตัวขึ้นลงเพื่อสนองความต้องการที่ยังไม่มอดดับไป
ส่วนมิยาจิซังก็โอบกอดผมจากด้านหลัง ริมฝีปากอุ่นร้อนของเขาพรมจูบสร้างรอยรักไปทั่วแผ่นหลังของผม แถมมือยังเอื้อมมาด้านหน้าสะกิดยอดอกของผมและบีบขยี้มันจนมันแดงก่ำยิ่งกว่าเดิม ผมก็ได้แต่นั่งบิดเร่าอยู่บนตัวของทาคาโอะคุงและยกร่างตัวเองขึ้นลงสอดประสานกับแก่นกายของเขา เพื่อให้ตัวเองได้รับการปลดปล่อย
ท่ามกลางเสียงร้องครางอย่างสุขสมของคนสองคน พวกเขาคงไม่รู้หรอกว่าผมกำลังกรีดร้องด้วยความทรมาน น้ำตาหนึ่งหยดกำลังหยดลงบนใบหน้าของทาคาโอะคุง เขาชะงักและจ้องมองผมที่หันหน้าหนีไปทางอื่น แต่เขาก็ไม่สนใจและกระแทกร่างตัวเองสวนกลับ ก่อนจะเป็นฝ่ายพลิกร่างผมให้ไปนอนราบบนเตียงนอนและสอดประสานจังหวะรักสานต่อจากผม โดยมีมิยาจิซังเล่นกับด้านหน้าของผม พวกเขาไม่สนว่าผมกำลังกำมือแน่น น้ำตาของผมที่ไหลออกมามันไม่ใช่เพราะความเสียใจและความทรมานอย่างเดียว แต่มันยังรวมไปถึงความแค้นที่กำลังเพิ่มขึ้นในใจผมอย่างช้าๆ
อ่านแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นกันด้วยนะคะ <3
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1366159&chapter=22
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น