NC Chapter Nine
Pairing : Aomine Daiki x Kuroko Tetsuya x Kise Ryota
เฮือก !!!
ผมสะดุ้งเฮือก เมื่ออาโอมิเนะคุงกระชากเสื้อผมออกจากร่างกาย ก่อนจะใช้ปลายลิ้นแตะที่ยอดอกที่ตั้งชันสู้กับปลายลิ้นของเขาแทบจะทันทีที่ถูกสัมผัส ส่วนยอดอกอีกข้างของผมนั้นถูกนิ้วเรียวยาวของเขาบดขยี้ จนมันแข็งชันสู้มือของเขา
“อา … อาโอมิเนะ … คุง …” ผมรู้สึกว่าใบหน้าของตัวเองตอนนี้ร้อนผ่าว และหากให้ไปส่องกระจกตอนนี้ ผมคงทนดูมันไม่ได้แน่ๆ ใบหน้าของผมในตอนนี้ …
ใบหน้าที่กำลังรู้สึกดีกับสิ่งที่พวกเขามอบให้ตัวเอง
“หืม … อย่าทำหน้ายั่วกันแบบนั้นสิ คุโรโกจจิ” ผมเหลือบมองคิเสะคุงที่ยกยิ้มมุมปาก มือของเขาเลื่อนต่ำลงมาและกระชากกางเกงผมทีเดียว จนมันขาดและกลายเป็นเศษผ้าไปเรียบร้อยแล้ว
“ตรงนี้ … เหมือนมันจะอยากปลดปล่อยนะ คุโรโกจจิ” มือหนาของคิเสะคุงลูบไล้แก่นกายของผมที่ตั้งชันและเหมือนกำลังต้องการที่จะปลดปล่อยอะไรบางอย่าง
“ให้ฉันช่วยนะ คุโรโกจจิ” คิเสะคุงไม่รอฟังคำตอบของผม เขาดึงปราการด่านสุดท้ายของผมออก เผยให้เห็นแก่นกายสีสดที่กำลังแข็งชันรอรับการปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นที่ไหลปริ่มออกมาเล็กน้อย เนื่องจากการกระตุ้นของอาโอมิเนะคุงเมื่อครู่นี้
“สวย … สวยมากเลยนะ คุโรโกจจิ”
“อ๊า ! คิเสะคุง …” ผมหลุดเสียงครางออกมา เมื่อนายแบบหนุ่มก้มลงใช้ลิ้นเลียปลายยอดเบาๆ แค่ใช้ลิ้นแตะ แก่นกายของผมก็ตั้งชันสู้ลิ้นของเขาแล้ว
“หึ …” ผมได้ยินเสียงเขาหัวเราะออกมาเบาๆในลำคอ แต่ผมไม่มีสติครบถ้วนมากพอที่จะมาสนใจว่ามันเป็นเสียงหัวเราะแบบไหนกันแน่ ตอนนี้สติของผมเริ่มหายไปเรื่อยๆจากการเล้าโลมเพียงเล็กน้อยของอาโอมิเนะคุงและคิเสะคุง ถ้าหากมากกว่านี้ สติของผมคงไม่เหลืออยู่แน่ๆ
ตอนนี้ก็แทบจะไม่เหลืออยู่แล้ว ผมต้องหยุดพวกเขา …
“หยุดเถอะครับ … พอที … ได้โปรด …”
“ปากของนายบอกให้หยุด แต่ร่างกายนายมันไม่ได้บอกแบบนั้นนะ เท็ตสึ”
“อ๊า !!!” ผมหลุดครางออกมาอีกครั้ง เมื่ออาโอมิเนะคุงบีบขยี้ยอดอกของผมอย่างแรง จนตอนนี้มันแดงไปหมดเพราะการกระทำที่แสนป่าเถื่อนและรุนแรงของเขา
“อาโอมิเนจจิอย่ารุนแรงซี่ … เดี๋ยวคุโรโกจจิก็บอบช้ำหมดหรอก”
“หึ ! ยังไงพวกเราก็ไม่ใช่ครั้งแรกของเท็ตสึ หมอนี่น่ะเคยชินมามากแล้ว ไม่จำเป็นจะต้องไปถนอมอะไรให้มากความหรอก”
ถึงพวกเขาจะไม่ใช่ครั้งแรกของผมจริง แต่ผมก็ไม่ได้ไปเอากับใครเขาพร่ำเพรื่อสักหน่อย !
คุณมันหยาบคายที่สุดเลย อาโอมิเนะคุง …
“อ๊า … ไม่ … คิเสะคุง … อา … พอ … หยุดเถอะครับ …” ผมพยายามเปล่งเสียงบอกให้เขาหยุด แต่ยิ่งห้ามก็เหมือนยิ่งยุ เพราะนอกจากเขาจะไม่หยุดแล้ว เขายังใช้ริมฝีปากและลิ้นที่ช่ำชองของตัวเองไล้เลียแก่นกายของผมไปมาเหมือนกำลังกินไอติมอยู่อีกด้วย และในที่สุดก็มาถึงปลายทาง น้ำสีขาวขุ่นไหลทะลักออกมาเลอะใบหน้าคมของคิเสะคุงเล็กน้อย แต่ผมกลับรู้สึกโล่งเมื่อได้รับการปลดปล่อย
“ออกมาเร็วดีเหมือนกันน้า คุโรโกจจิ”
“แฮ่ก …”
“งั้นก็ตาฉันล่ะน้า ทำให้บ้างสิ” ผมเบิกตากว้าง เมื่อคิเสะคุงปลดเข็มขัดและร่นกางเกงลงเล็กน้อย เผยให้เห็นแก่นกายที่ขนาดใหญ่กว่าของผมมากตั้งตระหง่านอยู่ตรงหน้า
“ไม่ครับ … ผมทำไม่ได้ …”
“ว่าไงนะ ?”
“ผมทำไม่ได้ …”
“เฮ้อ ! ฉันไม่อยากจะใช้กำลังกับคุโรโกจจิเลยจริงๆนะ เพราะเป็นคนที่ฉันรักก็เลยไม่อยากรุนแรงอะไรด้วยเลย แต่ช่วยไม่ได้ … คุโรโกจจิบังคับฉันเองนะ” พอเห็นแววตาแบบนั้นของเขาแล้ว ผมก็ถอยห่างโดยอัตโนมัติ แต่ก็ถอยได้ไม่ไกลนัก
“โอ้ย !!!” เพราะร้องอุทานดังลั่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อมือหนาเอื้อมมาคว้าเส้นผมของผมไปกำเอาไว้แน่นและออกแรงดึงแรงๆ ผมก็มาหยุดอยู่ตรงแก่นกายที่ขยายใหญ่ของเขา ริมฝีปากของผมจ่ออยู่ที่แก่นกายขนาดใหญ่ของเขา
“ทำสิ !”
“คิเสะคุง … ผมเจ็บ …”
“ช่วยไม่ได้นะ คุโรโกจจิอยากขัดคำสั่งฉันเองทำไม” พูดจบ เขาก็ใช้มือบีบกรามของผม จนริมฝีปากของผมอ้าออก เขาก็ยัดแก่นกายขนาดใหญ่ของตัวเองใส่ปากของผม ความยาวของมันทำให้ผมเกือบจะสำลักเพราะมันแทงเข้าไปลึกมาก
“ทีนี้ก็ทำแบบที่ฉันทำให้คุโรโกจจินั่นแหละ ไม่ยากหรอก ^^” แม้เขาจะยิ้ม แต่ผมกลับรู้สึกเหมือนมันเป็นรอยยิ้มของปีศาจ ผมเคยชอบรอยยิ้มของเขา แต่ตอนนี้สิ่งแรกที่ผมเกลียดก็คือรอยยิ้มของเขา !
“อา … ดีมาก … เด็กดี …” มือหนาของเขาลูบเส้นผมของผมไปมาเบาๆ ผมพยายามฝืนใช้ลิ้นกับแก่นกายของเขาเหมือนกับกำลังกินไอติมอยู่ เหลือบตามองสีหน้าสุขใจของเขาด้วยหัวใจที่กำลังถูกบีบรัด จนรู้สึกหายใจไม่ค่อยออก และผมคงจะลืมไปว่าที่ตรงนี้ไม่ได้มีแค่ผมกับคิเสะคุง แต่ยังมีใครอีกคนที่เหมือนจะถูกลืมไปชั่วขณะหนึ่ง กว่าจะรู้ตัวก็ตอนที่ผมถูกเขา …
“อื้อ !!!” ผมสะดุ้งเฮือกด้วยความตกใจ หยาดน้ำตาค่อยๆไหลรินออกมาจากดวงตาด้วยความเจ็บปวดทั้งทางร่างกายแล้วก็ทางจิตใจด้วย แต่ผมไม่สามารถพูดอะไรได้ เพราะปากของผมยังมีแก่นกายของคิเสะคุงอยู่ และผมไม่สามารถถอนริมฝีปากออกมาได้ เพราะคิเสะคุงยังกดหัวผมเอาไว้อยู่ สิ่งที่ผมทำได้ก็คือการดิ้นหนีจากการรุกรานกระทันหันของอาโอมิเนะคุง แต่เหมือนมันจะเปล่าประโยชน์
สิ่งที่อาโอมิเนะคุงทำก็คือ … เขาอาศัยช่วงที่ผมกำลังปรนเปรอให้คิเสะคุงนั้นกระแทกแก่นกายเข้ามาในช่องทางรักของผมเต็มแรง แต่เพราะความใหญ่ของมัน ทำให้มันเข้าไปได้ไม่มากนัก หากมันคงจะดีกว่านี้ ถ้าเขาไม่รั้นจนแก่นกายถูกดันเข้ามาจนสุด เขาไม่สนใจด้วยซ้ำว่าผมจะเป็นจะตายยังไง ไม่สนใจด้วยซ้ำว่าช่องทางรักของผมตอนนี้เลือดจะไหลออกมามากเท่าไหร่จากการฉีกขาด
เขาสนใจเพียงแค่การได้ครอบครอง ‘ร่างกาย’ ของผมเท่านั้นเอง
“อา … ฉันจะเสร็จ …” สิ้นคำพูดนั้น น้ำสีขาวขุ่นก็ถูกปลดปล่อยออกมาจากแก่นกายของคิเสะคุง แต่มันเยอะมาก มีบางส่วนไหลทะลักออกมาจากริมฝีปากของผม แต่ผมก็ถูกบังคับให้กลืนกินไปจนหมด เพราะคิเสะคุงปิดปากของผมเอาไว้ ผมจำต้องกลืนมันลงไปจนหมด
“ใจร้ายจัง อาโอมิเนจจิ เข้าไปก่อนฉันได้ยังไงกันเนี่ย ?”
“แกมาทีหลังนะคิเสะ แกก็ต้องได้ทีหลังเซ่ !”
“ก็ได้ๆ งั้นฉันจะเล่นส่วนหน้ารอไปก่อนแล้วกันน้า” พูดจบ คิเสะคุงก็สอดตัวมาอยู่ใต้ร่างของผม โดยที่ด้านบนนั้นมีอาโอมิเนะคุงกำลังสอดประสานจังหวะรักกับช่องทางรักที่มีเลือดไหลออกมาไม่หยุดของผมอยู่ แม้จะมีเลือดหยดให้เขาเห็น เขาก็ยังคงไม่สนใจอยู่ดี
“อ๊า ! ช้า … ช้าหน่อยครับ อาโอมิเนะคุง !!!” ผมหันกลับไปบอกเขา เมื่อเขากระแทกเข้ามาแรงมากขึ้นเรื่อยๆ จนผมรู้สึกเหมือนกำลังจะขาดใจตาย แล้วก็รู้สึกเจ็บที่ช่องทางรักด้วย
“อา … หุบปากน่าเท็ตสึ นายไม่มีสิทธิ์ออกคำสั่งกับฉันนะ !”
“แต่ผมจะ … ผมเจ็บครับ …” น้ำตาของผมหยดแล้วหยดเล่าหยดลงบนพื้น แต่ทั้งสองคนก็เมินและไม่สนใจใยดีผมเลยสักนิด
ก็นั่นสินะ พวกเขาแค่ต้องการร่างกาย ผมจะเป็นยังไงก็ไม่สนใจหรอก
“อย่าร้องเลยน่าคุโรโกจจิ เห็นน้ำตาของนายแล้วมันทำให้ฉันอยากจะเข้าไปรวมเป็นหนึ่งเดียวกับนายเร็วๆนะ แล้วก็น้ำตาของนายมันจะทำให้นายเจ็บตัวมากกว่าเดิมนะ :)”
“คิเสะ … คุง …” ผมมองหน้าเขาผ่านม่านน้ำตาที่บดบัง
“อืม … ร่างกายของคุโรโกจจิมีแต่รอยแดงแหะ ไม่ชอบใจเลยจริงๆน้า”
“หมายความว่าไง … ครับ ?!”
“ก็มันไม่ค่อยบอบช้ำสักเท่าไหร่เลยน่ะสิ งั้นฉันจะเป็นคนทำเองแล้วกันนะ”
!!!!!
“โอ้ย ! คิเสะคุง !!!” ผมร้องลั่น เมื่อเขาใช้เข็มขัดของเขาฟาดเข้าเต็มๆที่แผ่นหลังของผม
“เจ็บงั้นเหรอ ? คุโรโกจจิ”
“เจ็บครับ …”
“ร้องอีกสิ ร้องดังๆเลยน้า ฉันล่ะชอบจริงๆนะ …”
“……..”
“สีหน้าเวลาเจ็บปวดทรมานของคุโรโกจจิน่ะ” ผมเบิกตากว้าง เมื่อเห็นสีหน้าของเขาเวลาจ้องมองมาที่ผมในเวลาแบบนี้ แล้วยิ่งคำพูดแบบนั้นของเขาอีก
เขามัน … พวกซาดิสต์สินะ !!!
“อา … โอ้ย ! … อาโอมิเนะคุง …” ผมทั้งร้องครางทั้งกรีดร้องสลับกันไป เมื่ออาโอมิเนะคุงก็กระแทกเข้ามาเรื่อยๆแบบไม่สนใจร่างกายของผม คิเสะคุงก็ทั้งฟาดเข็มขัดทั้งบีบขยี้ยอดอกของผมไม่ยอมหยุด ผมก็เคยคิด แต่ไม่คิดว่าพวกเขาจะเป็นแบบนี้จริงๆ
พวกผู้ชายซาดิสต์ …
“อา … ใกล้แล้ว … จะเสร็จแล้ว …” สิ้นคำพูดนั้น ผมก็รู้สึกเหมือนน้ำสีขาวขุ่นที่ถูกปลดปล่อยออกมาจากแก่นกายของอาโอมิเนะคุงถูกฉีดเข้ามาในร่างกายของผม ก่อนที่เขาจะถอนแก่นกายออกไปทันทีที่ตัวเองได้รับการปลดปล่อย
“งั้นก็ตาฉันล่ะนะ” พูดจบ คิเสะคุงก็ไม่รอฟังคำพูดใดๆของผม เขาเล่นกระแทกแก่นกายเข้ามาทีเดียวจนสุด เพราะมันลื่นน้ำของอาโอมิเนะคุงอยู่แล้ว จึงไม่ยากนักที่คิเสะคุงจะเข้ามาได้จนสุดแบบนี้
“อ๊า ! อา … คิเสะคุง”
“อา … ยังแน่นอยู่เลยนะ คุโรโกจจิ”
“อ๊า !” ผมร้องครางลั่น เมื่อคิเสะคุงกระแทกเข้ามาเต็มที่จุดกระสันของผม พอเขาจับจุดได้ก็กระแทกเข้ามาซ้ำๆ จนผมร้องครางลั่นไม่เป็นภาษา
“ไหนว่าผ่านมาเยอะแล้วไงล่ะ อาโอมิเนจจิ ทำไมยังแน่นอยู่เลย”
“ฉันจะไปรู้รึไงล่ะ รีบๆทำให้มันเสร็จๆไปเหอะน่า ก็แค่ร่างกายที่ไม่บริสุทธิ์แล้ว”
!!!!!
ผมเม้มริมฝีปากแน่น น้ำตาที่เคยหยุดไหลไปแล้วค่อยๆไหลรินลงมาอีกครั้ง เพราะคำพูดทิ่มแทงหัวใจของอาโอมิเนะคุง ผู้ชายที่ผมเคยคิดว่าเขาเป็นเพื่อนสนิทที่ไว้ใจได้คนหนึ่ง
แต่สุดท้ายแล้ว … เพื่อนสนิทคนนั้นก็หักหลังผมได้อย่างเลือดเย็น !
“อืม … ฉันจะเพิ่มรอยให้นายสักหน่อยแล้วกัน เท็ตสึ” พูดจบ เขาก็เข้ามาอยู่ใต้ร่างผมแทนที่คิเสะคุงเมื่อครู่ ก่อนจะทั้งขบทั้งเม้มทั้งกัดบริเวณซอกคอของผม ก่อนที่เขาจะเลื่อนริมฝีปากต่ำลงไปที่ยอดอกของผม ซึ่งผมก็ร้องลั่นทันทีที่เขาทั้งบีบขยี้ทั้งดึงทึ้งยอดอกของผมอย่างแรง นอกจากนี้เขายังทำรอยที่หน้าท้องของผม รวมถึงตามซอกขาของผมอีกด้วย
แต่ร่างกายของผมตอนนี้มีทั้งรอยแดง แล้วก็ … รอยช้ำจากการกระทำที่แสนป่าเถื่อนของพวกเขาทั้งสองคน
“อ๊า … คิเสะคุง …” ผมครางลั่นอีกครั้ง เมื่อคิเสะคุงกระแทกตัวเข้ามาเป็นครั้งสุดท้าย ก่อนที่ทั้งเขาแล้วก็ผมจะปลดปล่อยน้ำสีขาวขุ่นออกมา
คิเสะคุงถอนแก่นกายออกไปใส่เสื้อผ้าของตัวเอง รวมถึงอาโอมิเนะคุงที่ลุกขึ้นใส่เสื้อผ้าเหมือนเดิม ส่วนผมก็ถูกปล่อยนอนทิ้งไว้บนพื้นที่เย็นเฉียบ พวกเขาไม่ได้สนใจอะไรผมอีกเลย และไม่คิดจะช่วยเหลืออะไรผมด้วยซ้ำ ก่อนที่พวกเขาจะเดินจากไป พวกเขาก็ทิ้งไว้เพียงคำพูดเจ็บแสบที่ทำให้น้ำตาผมไหลรินลงมาเป็นทาง พร้อมกับมือที่กำเข้าหากันแน่นด้วยความเจ็บแค้น
“ขอบคุณสำหรับอาหารนะ … เท็ตสึ”
“ขอบคุณน้า คุโรโกจจิ … ไว้ฉันจะมาใช้บริการอีกแน่นอนเลย :)”
คำพูด … ที่เหมือนผมเป็นพวกโสเภณีขายตัว
อ่านจบแล้วอย่าลืมกลับไปเม้นให้ด้วยนะคะ <3
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1366159&chapter=11
