NC Chapter Ten
Pairing ; Haizaki Shougo x Kuroko Tetsuya x Hanamiya Makoto
ผมเบิกตากว้าง พยายามขยับหนีมือหนาที่ลูบไล้ไปทั่วร่างกายเปลือยเปล่าของตนเอง แต่ก็หนีไม่พ้น เมื่อเขาฟาดมือลงบนผิวหนังของผมอย่างแรง จนเกิดเป็นรอยแดงหลายจุด
เพียะ !
“อื้อ !” พอเขาฟาดหนึ่งที ผมก็สะดุ้งเฮือกหนึ่งที
“จูบยังหวานเหมือนเดิมเลยนี่หว่า เท็ตสึยะ”
!!!!!
เขาถอนริมฝีปากออก และพูดเบาๆกระซิบข้างใบหูของผม ถึงจะมองไม่เห็นหน้า แต่แค่ได้ยินเสียงทุ้มของเขาก็รู้ได้ทันทีว่าเขาคือใคร
“ไฮซากิคุง !!!”
“ชักอยากจะรู้แล้วสิว่าส่วนอื่นจะหวานเหมือนกันรึเปล่า :)”
“คุณคิดจะทำอะไร ?! ผมเป็นเด็กเสิร์ฟนะครับ ไม่ได้ทำหน้าที่ขายตัว !!!”
“แล้วไง ? ฉันไม่สนว่านายจะทำหน้าที่อะไร ฉันสนแค่ฉันต้องได้ครอบครองนายในวันนี้ !!!” พอเขาพูดจบ ผมก็ไม่มีสิทธิ์ได้พูดค้านใดๆทั้งสิ้น ในเมื่อเขา …
“อ๊ากกกกกก !!!” ผมร้องลั่นด้วยความเจ็บปวด เมื่อนิ้วเรียวยาวสอดแทรกเข้ามาในช่องทางรักแบบไม่มีการเบิกทางใดๆทั้งสิ้น ผมไม่รู้ว่าตอนนี้เขาทำสีหน้ายังไง เพราะตาของผมถูกปิดเอาไว้อยู่ แต่ผมก็ลืมไปเหมือนกันว่าไม่ได้มีแค่ไฮซากิคุงคนเดียว …
“อย่าสนุกคนเดียวสิวะ ไฮซากิ”
“ก็แกมันชักช้านี่หว่า”
“งั้นแกลงไปด้านล่าง ฉันจะเล่นด้านบน”
“เออๆ” ผมได้ยินบทสนทนาของไฮซากิคุงกับใครอีกคนที่คุ้นเสียงเหลือเกิน และถ้าผมจำไม่ผิด เจ้าของเสียงนี้ก็คือ …
“ฮานามิยะซัง ?”
“ดีใจจังนะที่นายจำเสียงของฉันได้น่ะ คุโรโกะ” ผมยอมรับว่าตัวเองตกใจมาก ไม่คิดว่าไฮซากิคุงจะรู้จักกับฮานามิยะซังด้วย
“ถ้าทำเฉยๆแบบปกติทั่วไปมันก็คงไม่เร้าใจ อีกอย่างคือมันจะเหมือนคนอื่นๆน่ะสิ”
“คุณคิดจะทำอะไร …” เพราะมองไม่เห็นนี่แหละ ผมถึงได้กลัวน่ะ !
“เรามาเล่นอะไรสนุกๆกันดีกว่านะ คุโรโกะ :)” พูดจบ ผมก็ได้ยินเสียงกุกกักๆเหมือนเขากำลังค้นอะไรบางอย่างออกมา
“ฉันอยากเห็นน้ำตาของนายจังเลย คุโรโกะ” ผมรู้ตัวเองดีว่าตอนนี้กำลังสั่นอยู่ เพราะผมไม่อาจรู้ได้เลยว่าเขาจะทำอะไรกับร่างกายของผม
เฮือก !!!
“อ๊ากกกก ! เจ็บ …” ผมกรีดร้องออกมาดังลั่นด้วยความเจ็บ หยาดน้ำตาค่อยๆไหลรินออกมาจากดวงตาที่ถูกผ้าหนาๆปิดเอาไว้อยู่
ผมรู้สึกได้ว่าฮานามิยะซังใช้ของมีคมบางอย่างกรีดแผ่นอกของผม และผมก็รู้สึกได้ว่าเลือดกำลังไหลออกมาไม่หยุดแน่ๆ
“หืม … เจ็บมากเลยเหรอ ?”
“หยุดเถอะครับ … ได้โปรด …”
“ฮานามิยะ !!! ทำบ้าอะไรวะ ? ของสวยๆงามๆเสียหายหมด ไอ้นี่” ผมได้ยินเสียงไฮซากิคุงที่ถอนนิ้วออกมาจากช่องทางรักของผมและกำลังโวยวายใส่ฮานามิยะซังอยู่
“แกจะเครียดทำไม ? ก็แค่สร้างร่องรอยของพวกเรา นี่ก็เป็นการตีตราจองคุโรโกะอีกรูปแบบหนึ่งที่ไม่เหมือนใครไง รอยนี่จะต้องเป็นแผลเป็นที่ติดตัวหมอนี่ไปตลอดชีวิต ลบยังไงก็ไม่มีทางออกหรอก”
“มันก็จริง”
“อีกอย่าง …”
“อะไรวะ ?”
“ถ้าไม่ทำแบบนี้ก็คงไม่มีวันได้เห็นน้ำตาของคุโรโกะหรอกน่า :)”
“เออจริง แต่อยากเห็นหน้าหมอนี่ตอนร้องไห้ชัดๆว่ะ แกะผ้าออกดิ้ !” พอไฮซากิคุงพูดจบ ผ้าที่ปิดตาผมพูดก็ถูกแกะออกไป ทำให้ผมมองเห็นใบหน้าของฮานามิยะซังและไฮซากิคุงที่กำลังแสยะยิ้มมองผมอยู่ ตอนนี้ห้องทั้งห้องสว่างแล้ว คงเพราะพวกเขาเปิดไฟแล้ว …
“ฮึก …”
“สวยมากจริงๆ สวย … จนอยากจะบดขยี้ให้แหลกคามือเลยล่ะ !!!”
“อ๊า !!!” ผมกรีดร้องลั่น เมื่อฮานามิยะซังก้มลงใช้ริมฝีปากทั้งขบ ทั้งเลีย ทั้งดูด ทั้งกัด แล้วก็ดึงยอดอกของผมเล่น ส่วนไฮซากิคุงก็ก้มลงไปเล่นกับช่วงล่างของผมแทน โดยการใช้ริมฝีปากขบกัดแก่นกายของผมอย่างรุนแรง
“เจ็บครับ …”
“ร้องออกมาอีกสิ ฉันชอบเวลานายร้องไห้นะ คุโรโกะ !”
“น้ำตาของนายมันกระตุ้นอารมณ์ฉันจริงๆว่ะ เท็ตสึยะ”
“อ๊า … อึก …” ทั้งบนทั้งล่างโดนปลุกเร้าอยู่แบบนี้ คงเป็นไปไม่ได้เลยที่ผมจะไม่หลุดเสียงครางน่ารังเกียจออกมา
อย่า … พอทีเถอะ …
หยุดสักที !!!
แผลบ !
“อ๊า …” ผมกรีดร้องด้วยความทรมาน เมื่อฮานามิยะซังใช้ลิ้นเลียไปที่บาดแผลที่เขาพึ่งกรีดเป็นรอยแผลไปเมื่อครู่นี้ แต่เพราะน้ำลายของเขาทำให้เลือดหยุดไหล
รอยแผล … ที่จะติดตัวผมไปจนชั่วชีวิต
“ไม่ไหวแล้วว่ะ ฮานามิยะ”
“เออ ฉันก็เหมือนกัน หน้าหมอนี่ตอนร้องไห้มันกระตุ้นอารมณ์ชะมัดเลย”
“งั้นจะรอช้าอยู่ทำไมวะ ? หึหึ !” พูดจบ ไฮซากิคุงก็มองสบตาฮานามิยะซัง ก่อนที่เขาจะค่อยๆจับเรียวขาของผมแยกออกจากกัน
“อย่านะครับ !!!” ผมพยายามจะหุบขาเข้าหากัน แต่ …
เพียะ !
“ชอบให้ใช้ความรุนแรงเหรอ เท็ตสึยะ ?” มือหนาฟาดเข้าที่ใบหน้าของผมเต็มแรง จนผมหน้าหันไปตามแรงตบ และมุมปากก็มีเลือดไหลออกมาเล็กน้อย
สวบ !
“อ๊า !!!” ผมร้องครางลั่น เมื่อไฮซากิคุงสอดใส่เข้ามาอย่างรวดเร็วและกระแทกเข้าไปรวดเดียวจนหมดลำ ถึงจะใช้นิ้วเบิกทางไว้ก่อนแล้ว แต่นั่นก็ยังไม่เพียงพอกับขนาดแก่นกายของเขาอยู่ดี แต่ความเจ็บแค่นี้มันเทียบไม่ได้หรอก เมื่อ …
สวบ !
“อ๊ากกกกก !!!” ผมเบิกตากว้างด้วยความตกใจกับความป่าเถื่อนและรุนแรงเป็นสิบเท่าของอาโอมิเนะคุงและคิเสะคุง ผมไม่คิดว่าฮานามิยะซังจะเข้ามาด้วยเหมือนกัน ! ถึงอาโอมิเนะคุงกับคิเสะคุงจะป่าเถื่อนเหมือนๆกัน แต่พวกเขาก็ยังเข้ามาทีละคน ไม่ใช่เข้ามาทีเดียวสองคนแบบที่สองคนนี้กำลังทำอยู่ !!!
ไฮซากิคุงและฮานามิยะซังไม่ได้สนใจอะไรมากไปกว่าความสุขสมของตนเอง …
แน่ละสิ … พวกเขาคงไม่สนใจหรอกว่าผมจะเป็นจะตายยังไง พวกเขาแค่อยากได้ร่างกายของผมไปเหมือนคนอื่นๆ พอเสพสมร่างกายของผมจนพอใจแล้ว พวกเขาก็คงไม่กลับมาหาของเก่าอย่างผมอีก
งั้นก็ดี … ทำให้มันจบๆไปเลยทีเถอะ !!!
พอทำเสร็จแล้วก็ช่วยไปจากชีวิตของผมที ได้โปรดปล่อยผมให้เป็นอิสระที …
“อ๊า … อึก … อะ … ช้า … ช้าหน่อยครับ !” ผมพยายามบอกให้พวกเขาทั้งคู่ขยับช้าๆหน่อย เพราะเข้ามาทีเดียวสองคน ทำให้ช่องทางรักของผมแบกรับเอาไว้ไม่ไหว และเลือดก็กำลังไหลออกมาจากช่องทางรักที่ฉีกขาดของผม
“เงียบน่า เท็ตสึยะ”
“อา … แน่น … แน่นมาก … คุโรโกะ”
ผมขบริมฝีปากแน่น พยายามกลั้นทั้งเสียงครางและความเจ็บปวดทรมานจากการกระแทกกระทั้นแบบไม่ยั้งมือของพวกเขาสองคน
“เปลี่ยนท่ากันดีกว่า ไฮซากิ”
“เออ ก็ได้ๆ” พูดจบ ร่างของผมก็ถูกจัดให้อยู่ในท่ายืน ไฮซากิคุงอยู่ด้านหน้า ส่วนฮานามิยะซังอยู่ด้านหลัง เป็นท่าแซนวิชดีๆนี่เอง
“อ๊า !!!” พอพวกเขาเริ่มขยับแก่นกายเข้าออกอีกครั้ง ผมก็ร้องครางออกมาสุดเสียง เมื่อจุดกระสันโดนกระแทกติดต่อกันแบบนี้
“อา … รัดจนใกล้จะแตกเต็มทีแล้ว”
“ฉันก็เหมือนกัน นายนี่มันสุดยอดจริงๆว่ะ เท็ตสึยะ” ผมกระตุกร่างเกร็ง เมื่อใกล้จะถึงจุดปลดปล่อยแล้ว ไฮซากิคุงและฮานามิยะซังก็กระแทกเข้ามาถี่รัวเมื่อตัวเองใกล้จะปลดปล่อยเหมือนๆกัน ก่อนที่พวกเราทั้งสามคนจะปลดปล่อยออกมาพร้อมๆกัน พวกเขาปล่อยมือออกจากเอวและไหล่ของผม พอไม่มีอะไรประคองเอาไว้ ร่างของผมก็ไหลลงไปนอนกองอยู่กับพื้น
“พอใจรึยังครับ ถ้าพอใจแล้ว … ก็ช่วยปล่อยผมไปที”
“นายคิดว่าแค่ครั้งเดียวมันจะเพียงพองั้นเหรอ ?”
!!!!!
ผมเบิกตากว้าง เมื่อเห็นแก่นกายของพวกเขาเริ่มขยายใหญ่ขึ้นมาอีกครั้ง และยังไม่ทันได้พูดอะไร ร่างของผมก็ถูกนำไปโยนลงบนโซฟาอีกครั้ง พร้อมกับเชือกเส้นหนาที่นำมามัดมือมัดเท้าผมเอาไว้อย่างแน่นหนา พอผมขยับทีมันก็เสียดสีจนรู้สึกเจ็บแปลบขึ้นมา
“นี่พวกคุณ …”
“คราวนี้ พวกฉันจะเป็นคนคุมเกมส์บ้างล่ะนะ คุโรโกะ”
“งั้นก็เริ่มกันเลยเถอะ ฮานามิยะ” พูดจบ บทรักครั้งที่สองก็เริ่มต้นขึ้นอีกครั้ง โดยที่ผมทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากปล่อยให้น้ำตาไหลพรากลงมา พร้อมกับร่างกายที่สกปรกโสมม แปดเปื้อนไปหมดทั้งตัว แต่รู้ดีว่าน้ำตาของผมคงไม่ทำให้ใครมาเห็นใจหรอก
พวกเขาสองคน … ยิ่งมีอารมณ์มากขึ้นเมื่อเห็นน้ำตาของผม !
“อา … ขนาดรอบที่สองแล้วยังรัดแน่นเหมือนเดิมเลยนะ … เท็ตสึยะ …”
“ผิวขาวๆของนายมันน่าทำให้มีรอยช้ำมากๆเลยนะ คุโรโกะ”
“อ๊า !!! พอ … หยุดเถอะครับ …”
“ปากบอกให้หยุด แต่ตรงนี้มันไม่ได้บอกแบบนั้นนะ เท็ตสึยะ” ผมครางลั่น เมื่อไฮซากิคุงบีบแก่นกายของผมอย่างแรง จนมันกระตุกเกร็งแทบจะทันที
“เอาน่า วันนี้ยังมีเวลาให้นายสนุกกับ ‘ของเล่นที่ฉันเตรียมมา’ อีกเยอะ คุโรโกะ :)”
ในวันนั้น … ผมไม่รู้และไม่คิดจะนับด้วยว่าพวกเขากระแทกกายเข้ามาในร่างของผมกี่ครั้งและผมก็จำไม่ได้ว่าผมปลดปล่อยไปกี่รอบ สิ่งที่ผมจำได้ดีคือรอยยิ้มร้ายกาจและแววตาเย้ยหยันของพวกเขาสองคน รวมถึงสีหน้าเวลาที่ได้เห็นน้ำตาของผม
ยิ่งผมร้องไห้มากเท่าไหร่ พวกเขาก็จะยิ่งมีความสุขมากเท่านั้น …
“น้ำตาของแกมันช่วยกระตุ้นอารมณ์ของฉันได้ดีจริงๆว่ะ เท็ตสึยะ”
“ไว้วันหลังฉันจะพานายไปที่ห้องของฉันนะ มีของเล่นสำหรับนายเพียบเลยล่ะ คุโรโกะ”
อ่านแล้วกลับไปเม้นด้วยนะคะ <3
http://writer.dek-d.com/dek-d/writer/viewlongc.php?id=1366159&chapter=12
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น